این مطلب را مدتها قبل قصدانتشارش را داشتم ولی بدلائلی به تعویق افتاد. اما با عملکردهای تبرائیان- چگینی های سایبری حواری ایشان نشراین مطلب را شایسته و بایسته دانستم.
بنی صدر یک دروغ گوی بی ازرم است. از قبل انقلاب تا کنون. نمونه:
اقای بنیصدر در کتاب «درس تجربه» که در سال 80 منتشر شد، نکتهای را در پیوند با نحوه ترجمه مصاحبههای آیتاله خمینی گفته است که در واقع شاهد مقاله احمد رافت است که به تازگی منتشر شده است. بنیصدر در مورد اولین ملاقات بین خبرنگار روزنامه لوموند و آیتاله خمینی اظهار داشته است: «این هیات (از روزنامه لوموند) که عازم عراق بود و از آنجا به نجف رفت. این طور عمل کردیم و گفتیم، شما سوالات خود را بدهید و برای این که ایشان حاضر شود، ما این سوالات را قبلن برای او میفرستیم و اگر مناسب دانست و موافقت کرد، مصاحبه خواهد کرد. ما این سوالات را گرفتیم و جوابها را هم خودمان در پاریس تهیه کردیم که یکی از آن سوالات این است که حکومت مورد توجه شما چیست؟ ما هم در جواب نوشتیم یعنی از قول آقای خمینی که ما حکومت ملی میخواهیم به معنای این که حکومتی باشد بر پایه آزادی و استقلال. به اینترتیب، وقتی آن هیت خبرنگاران رفتند به نجف، او چون حالا سوالها و جوابها دستاش بود، پذیرفت که مصاحبه کند.» «از ابتدا مست بودند» ۱۳۹۰ دی ۱۶ شراره سعیدی/ رادیو کوچه
مطلب احمد رافت هم اینجا قابل دسترسی است
و موارد بسیار دیگر. اما موضوع مورد نظر من جعل عنوان دکترا برای بنی صدر توسط خودشان و حواریون ایشان است. حمله ای که دوستداران بعضا ناموجود ایشان به علی میرفطروس بر سر توطئه مسخره دانشگاه امریکایی کردند هنوز در اینترنت هست(این مطلب ازسایت اقای بنی صدرناپدید شده است! اما در سایت بالاترین با لینک به سایت اقای بنی صدر هنوز موجود است). انهم بر علیه فرهیخته ای که هیچگاه از عناوینی چون اولین ، اخرین، دکترو پرزیدنت و... استفاده نکرده است.
بنی صدر را ازابتدای انقلاب دارای مدرک دکترا معرفی کرده اند. حتی خودش نیز دردر مجلس خبرگان میزان تحصیلات را «دکترای جامعه شناسی اقتصاد»اعلام کرده است. اما ایشان دروغ گفته و دکترا حد اقل تا سال ۲۰۰۵ نداشته است و بعید است بعد از ان هم درسن بالای ۷۰ سال ایشان ادامه تحصیل داده باشد !. زمانی هم که ایشان را در مصاحبه ها دکتر معرفی می کنند یا میکردند، اعتراضی از جانب ایشان دیده نشد و نمیشود.
سحاب سپهری در سه روز تاریخ ساز مینویسد:
بنیصدر در روز اول آذر سال ۱۳۴۲ (در سن ٣٠ سالگی) با استفاده از بورس دولتی برای ادامه تحصیل به فرانسه اعزام شد. او در فرانسه به فعالیت هایی در چهارچوب انجمنهای اسلامی دانشجویان ایرانی مقیم اروپا و آمریکا دست زد. این انجمن در عمل رقیبی برای کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در خارج از کشور بود. بنیصدر تا قبل از مهر سال ۱۳۵۷ در صحنه سیاسی در داخل یا خارج ایران فردی ناشناخته بود.
او بعد از سال ۱۳۴۲ به ایران بازنگشت و تا مهر سال ۱۳۵۷ به مدت ۱٥ سال بود که به عنوان دانشجوی دکتری در فرانسه اقامت داشت. او در این مدت نتوانسته یا نخواسته بود که دوره دانشگاهی دکتری را تمام کند و مدرک دانشگاهی دکتری را به دست آورد.
بختیار نیز این را میدانست وبه همین دلیل وی را دانشجوی مادام العمر خواند
حالا نگاهی به اسناد:
مجلس خبرگان
در روزنامه ها
در مصاحبه ها
در سخنرانی
و زمانی که دروغ مجازات قانونی دارد
درود به "عـوضـی" نازنین
پاسخحذفسـکته شون دادی که جـانم با این پست
در فیس بوک پخش کردم
پاینده باشی و دست پر :))